Keizan Jokin – ur. 8 października 5 roku ery Bun’ei (21 listopada 1268), zm. 15 sierpnia 2 roku ery Shochu (29 września 1325) – czwarty patriarcha japońskiej szkoły zen soto oraz założyciel linii przekazu zen soto w Japonii. Keizan został mnichem w klasztorze Eiheiji w wieku trzynastu lat. W wieku trzydziestu dwóch lat otrzymał przekaz nauk od Tettsu Gikaia (1219–1309), trzeciego patriarchy linii zen soto w Japonii. Keizan był spadkobiercą linii przekazu Dogena i przekształcił klasztor Daijoji znajdujący się w Kaga (dzisiejsza prefektura Ishikawa) w klasztor w stylu chińskiego buddyzmu chan. W późniejszym okresie zastąpił Gikaia jako przełożony klasztoru Daijoji i dzięki niemu klasztor ten stał się głównym ośrodkiem zen soto w tym rejonie. Keizan założył i odbudował również znaczną liczbę innych klasztorów, które służyły szerzeniu tradycji zen soto w całej Japonii m.in. Jojuji, Yokoji oraz Sojiji. Do najważniejszych dzieł Keizana należą: „Spis zasad, na które należy zwrócić szczególną uwagę praktykując siedzącą medytację” (jap. Zazen yojinki), „Zapis przekazu światła” (jap. Denkoroku) oraz „Czyste reguły Keizana” (jap. Keizan shingi).


Tekst w formacie PDF dostępny pod linkiem.